پوشش های ضد حریق و سیستم های حفاظتی به دو صورت فعال و غیر فعال از سازه ها محافظت می کنند. این دو روش را می توان به عنوان تکمیل کننده همدیگر در مواقع بروز آتش و حریق دانست که جلوی اتفاقات بزرگ تر و شیوع بیشتر آتش را می گیرند.

تدابیری که برای مواظبت و مراقبت از انواع سازه ها در نظر می گیرند را به سه دلیل می توان بیان کرد از جمله محافظت و جلوگیری از تخریب، ایجاد فضا بندی و استفاده از حفاظ های پوششی ضد حریق و عایق است. در واقع وظیفه اصلی پوشش های ضد حریق به تاخیر انداختن و حتی جلوگیری از توسعه آتش و به حداقل رساندن خسارت های مالی، جانی و جانبی می باشد.

پوشش های ضد حریق با سیستم محافظت فعال Active

محافظ های ضد حریق، تجهیزات حفاظتی و سیستم های نصب شده که در هنگام آتش سوزی فعال می شوند و یک پیغام هشدار دهنده توسط شبکه های تشخیص و اعلام آتش و حریق اعمال می کنند، افراد را به مقابله با حریق آماده کرده که جلوی گسترش بیشتر حریق گرفته شود، به سیستم های محافظت فعال معروف می باشند. از جمله این سیستم ها می توان به وسایلی از نوع خودکار برای بیان اطفا حریق، وسیله هایی از نوع غیر خودکار برای اعلام حریق ، وسایل اطفا دستی و fire box اشاره کرد.

پوشش های ضد حریق با سیستم محافظت غیر فعال Passive

پوشش های ضد حریق و سیستم های محافظت غیر فعال بیشتر به منظور بخش های فرعی ساختمان مورد استفاده قرار می گیرند و از بهترین و موثر ترین تجهیزات حفاظتی برای حفظ طول عمر سازه ها شناخته شده اند. حفاظت غیر فعال نوعی از مراقبت می باشد که باید به طراحی ساختمان توجه شود که به صورتی باشد که حریق را محدود کند و از شیوع آن جلوگیری به عمل آورد.

محافظت های غیر فعال شامل ‌Fire  Protection، Duct Fire، Fire Barrier ‌ و ‌Fire stop می شوند. این محافظ ها با توجه به ضخامتی که دارند، مدت زمان بیشتری را از سازه مواظبت می کنند و از تخریب ساختمان جلوگیری می کنند و مدت زمانی را مقاومت می کنند تا نیرو های کمکی، امدادی و آتش نشانی به محل حادثه برسند.