برای تعیین ضخامت پوشش های ضد حریق برای ساختمان هایی که دارای اسکلت های فلزی می باشند، نیاز به نقشه ی سازه است که از طریق آن به حداقل و کمترین اطلاعات از مشخصات سازه دسترسی پیدا کنند.

مهمترین موضوع در طراحی پوشش های ضد حریق این است که باید در ابتدا به این موضوع پی برد که یک ساختمان فولادی نیازمند چه مدت زمانی برای ایجاد مقاومت در برابر حریق و آتش سوزی امی باشد تا بتوان به میزان ضخامت محافظ های ضد حریق و عایق پی برد. (بر اساس مبحث سوم مقررات ملی ساختمان)

بعد از مشخص شدن این مورد باید با توجه به مکان قرار گیری ستون ها و تیر ها ، به محاسبه اندازه آن ها پرداخته شود و همچنین به ضخامت و نوع سقفی که سازه دارد توجه شود.

در این صورت می توان پوشش های ضد حریق را برای ساختمان های فلزی با ضخامت مناسبی قرار داد که هم از نظر اقتصادی و زمانی به صرفه باشد و هم بهترین و مناسب ترین کار آیی را در شرایط بحرانی داشته باشد.

ضریب مقطع یا Section Factor برای تعیین ضخامت پوشش های ضد حریق چیست

ضریب مقطع یا Section Factor، قسمتی از فولاد است که در برابر حریق و آتش قرار داد، این مقدار مشخص کننده ضریب مقطع می باشد که اطلاعات جامع و مهمی را بیان می کند که توسط آن می توان بهترین انتخاب را برای محافظ های ضد حریق سازه های فولادی در معرض آتش انجام داد.

ضریب مقطع چگونه ضخامت پوشش های ضد حریق را مشخص می کند

ضریب مقطع ضخامت پوشش های ضد حریق را به خوبی مشخص می کند به این صورت که به هر میزان این مقدار عدد بیشتری را به دست آورد، باید ضخامت در نظر گرفته شده برای محافظ های عایق سازه های آهنی بیشتر در نظر گرفته شود. به بیانی دیگر می توان گفت که به هر مقدار که سطح و بخشی که در معرض حریق قرار دارد، بیشتر و بزرگ تر باشد و ضخامتی که فلز دارد کمتر باشد، باید ضخامت بیشتری برای پوشش های ضد حریق و عایق در نظر گرفته شود تا مقاومت بالا تری داشته باشد.